جلوگیری از قطع عضو با سلول بنیادی
قطع عضو به عنوان یک نگرانی جدی در زمینه پزشکی به دلیل آسیب‌های شدید، بیماری‌های مزمن و عفونت‌ها اتفاق می‌افتد. روش‌های درمانی موجود معمولاً محدود به جراحی‌ها و پروتزها هستند که هر یک عوارض و محدودیت‌های خاص خود را دارند. با این حال، پیشرفت‌های اخیر در علم سلول‌های بنیادی به امید جدیدی برای پیشگیری و درمان این وضعیت‌ها تبدیل شده است. سلول‌های بنیادی، به عنوان سلول‌های مادر بدن، توانایی تبدیل به انواع مختلف سلول‌ها را دارند و می‌توانند در ترمیم بافت‌ها و اندام‌های آسیب دیده مؤثر واقع شوند.
با استفاده از این سلول‌ها می‌توان به ترمیم بافت‌های آسیب دیده کمک کرد و از انجام عمل قطع عضو جلوگیری نمود. اگر شما نیز قصد دارید تا از قطع عضو خود جلوگیری کنید، این مقاله که مربوط به پیشگیری از قطع عضو با سلول های بنیادی می‌شود را تا انتها دنبال کنید.
پیشگیری از قطع عضو با سلول‌های بنیادی
با توجه به سایت health.ucdavis تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که استفاده از سلول‌های بنیادی می‌تواند در پیشگیری از قطع عضو مؤثر باشد. به عنوان مثال، در مطالعه‌ای در مرکز عروقی دانشگاه کالیفرنیا دیویس، سلول‌های بنیادی که از بیماران استخراج و به عضلات پای در معرض خطر تزریق شدند نتایج امیدوارکننده‌ای در بهبود جریان خون و جلوگیری از قطع عضو نشان داده‌است. همچنین، پژوهشی در مجله اروپایی جراحی عروق و اندوواسکولار نشان می‌دهد که استفاده از سلول‌های بنیادی اتولوگ (منشأ گرفته از خود بیمار) می‌تواند به جلوگیری از قطع عضو در بیمارانی که امکان بازسازی عروق ندارند، کمک کند.
چه زخم‌هایی با سلول بنیادی درمان می‌شوند؟
یکی از راهکارهایی که برای مقابله با عضو به افراد پیشنهاد می‌شود، جلوگیری از قطع عضو با پیوند سلول‌های بنیادی می‌باشد. علاوه بر این که در درمان ارتوپدی با سلول های بنیادی امکان‌پذیر است، این دسته از سلول‌ها در جلوگیری از قطع عضو ناشی از بیماری در کلینیک فوق تخصص بایوژن موثر هستند. با این حال سلول بنیادی چه زخم‌هایی را درمان می‌کند؟
1. گردش خون ضعیف
گردش خون ضعیف می‌تواند منجر به آمپوتاسیون شود، انباشته شدن شریان‌ها باعث کاهش جریان خون و بروز ایسکمی در پاها می‌شود. افرادی که به بیماری شریانی محیطی (PAD) شدید مبتلا هستند، ممکن است دچار ایسکمی مزمن تهدیدکننده اندام (CLTI) شوند. این وضعیت خطر بالایی برای قطع اندام به همراه دارد و می‌تواند باعث بروز درد حتی در حالت استراحت، ایجاد زخم‌های باز یا زخم‌هایی شود که به آرامی بهبود می‌یابند. همچنین، این بیماری می‌تواند منجر به آسیب بافتی در پاها و ساق شود.
2. زخم‌های ناشی از آسیب دیدگی و له شدگی
زخم‌های ناشی از آسیب دیدگی و له شدگی می‌توانند عوارض جدی ایجاد کنند که در نهایت به قطع عضو منجر شوند. زمانی که بافت‌ها به شدت آسیب ببینند، خونرسانی به آن ناحیه مختل می‌شود و ایسکمی آغاز می‌شود. این کمبود خون به معنای نقص در تأمین اکسیژن و مواد مغذی برای بافت‌ها است که می‌تواند باعث مرگ سلولی شود.
3. آسیب شدید
وقایعی مانند سقوط، تصادف و … منجر به ایجاد آسیب‌های شدید به بدن فرد می‌شوند، به همین دلیل برخی از پزشکان راهکار درمان زخم را در قطع عضو می‌دانند. چرا که زمانی که آسیب به بافت‌ها یا عروق خونی بسیار شدید باشد، ممکن است خونرسانی به ناحیه آسیب دیده به طور کامل قطع شود. بدون اکسیژن و مواد مغذی کافی، بافت‌ها قادر به ترمیم خود نیستند و این می‌تواند منجر به مرگ بافتی (نکروز) شود.
4. عفونت‌هایی که بهبود نمی‌یابند
اگر تخریب بافت، عفونت یا بیماری به قدری بر بخشی از بدن تأثیر بگذارد که ترمیم آن غیرممکن شود یا جان فرد را در خطر بیندازد، ممکن است نیاز به قطع عضو جراحی وجود داشته باشد. همچنین، تروما یا بیماری‌هایی که جریان خون را برای مدت طولانی به قسمتی از بدن قطع می‌کنند، می‌توانند منجر به مرگ بافت آن ناحیه شوند و در این صورت نیز نیاز به قطع عضو احساس می‌شود.
5. زخم بستر
طبق گفته سایت joneslawsc زخم‌های فشاری (زخم بستر) زمانی ایجاد می‌شوند که فشار مداوم بر روی پوست و بافت‌های زیرین، به ویژه در نواحی استخوانی، باعث کاهش جریان خون و در نتیجه آسیب به بافت‌ها می‌شود. این کاهش جریان خون می‌تواند منجر به نکروز (مرگ بافت) شود. در صورت عدم درمان مناسب، این زخم‌ها ممکن است عمیق‌تر شده و به بافت‌های عمیق‌تر مانند عضلات و استخوان‌ها گسترش یابند. این وضعیت می‌تواند به عفونت‌های جدی مانند استئومیلیت (عفونت استخوان) منجر شود که در نهایت ممکن است نیاز به قطع عضو را ضروری کند.
6. زخم ترومایی
زخم‌های تروماتیک می‌توانند به قطع عضو منجر شوند. به عنوان مثال، در حادثه‌ای، فردی به دلیل جراحت شدید ناشی از شلیک گلوله، دچار آسیب‌های تهدید کننده حیات شد که در نهایت به قطع پای راست او انجامید. همچنین، زخم‌های تروماتیک ممکن است به دلیل عفونت‌های شدید یا نکروز بافتی، به قطع عضو منجر شوند. در مواردی که آسیب به عروق خونی اصلی رخ دهد، کاهش یا قطع جریان خون می‌تواند باعث مرگ بافت و نیاز به قطع عضو شود. علاوه بر این، عفونت‌های شدید و کنترل نشده در زخم‌های تروماتیک می‌توانند به گسترش عفونت و در نهایت قطع عضو بیانجامند. بنابراین، مدیریت سریع و مؤثر زخم‌های تروماتیک برای جلوگیری از عوارض جدی مانند عفونت و قطع عضو ضروری است.
7. سرطان
سرطان می‌تواند به دلایل مختلفی باعث قطع عضو شود. یکی از اصلی‌ترین دلایل، پیشرفت بیماری و بزرگ شدن تومور است که می‌تواند به بافت‌های اطراف یا عروق خونی آسیب بزند. در این حالت، جراحی ممکن است برای حذف کامل تومور و جلوگیری از گسترش آن ضروری باشد. علاوه بر این، اگر سرطان به سایر قسمت‌های بدن منتشر شود (متاستاز) و به ساختارهای حیاتی آسیب برساند، قطع عضو به عنوان اقدامی نجات‌بخش در نظر گرفته می‌شود. در مواردی، وجود عفونت‌های شدید یا نکروز (مرگ بافت) ناشی از تومور نیز می‌تواند نیاز به قطع عضو را ایجاد کند.
8. دیابت
دیابت می‌تواند به کاهش حس در پاها منجر شود و این مسئله باعث می‌شود که بیماران از زخم‌ها یا آسیب‌های جزئی غافل شوند. مشکلات گردش خون در بیماران دیابتی نیز می‌تواند باعث شود این زخم‌ها به سرعت عفونی شده و به زخم‌های عمیق و وسیعی تبدیل گردند. در این وضعیت، ممکن است نیاز به قطع عضو برای جلوگیری از عوارض جدی‌تر ایجاد شود.
9. مادرزادی
قطع عضو مادرزادی نیز در لیست گزینه‌هایی قرار دارد که سلول بنیادی موفق به درمان آن شده‌است، در واقع این مورد نوعی ناهنجاری است که باعث کوتاه شدن اندام‌های فوقانی و تحتانی می‌شود.
فرآیند استفاده از سلول‌های بنیادی در جلوگیری از قطع عضو
کلینیک بایوژن برای جلوگیری از آمپوتاسیون از سلول بنیادی اتولوگ استفاده می‌کند. این نوع سلول بنیادی خود به دسته تقسیم می‌شود که برای رفع این مشکل از سلول‌هایی که در چربی شکم خود فرد قرار دارند، استفاده می‌کنند. از فرآیند استفاده از سلول بنیادی در جلوگیری از قطع عضو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
1. تشخیص و ارزیابی وضعیت بیمار
در ابتدا فرد باید به پزشک معتبری مراجعه کند تا معاینه‌های بالینی و آزمایش‌های مربوطه انجام شود، تا مشخص شود که آیا فرد می‌تواند از سلول بنیادی استفاده کند؟
2. جمع‌آوری سلول بنیادی
این مرحله یکی از مهم‌ترین بخش از فرآیند استفاده از سلول بنیادی می‌باشد، بدین گونه که سلول‌های مورد نظر از چربی‌های شکم خود فرد گرفته می‌شود و در بعضی موارد، استفاده از فناوری‌های مانند داربست‌های بیولوژیکی یا فاکتورهای رشد به بهبود روند ترمیم کمک می‌کند.
3. تزریق به ناحیه آسیب‌دیده
سلول‌های بنیادی غنی‌شده به صورت مستقیم به عضلات یا بافت‌های آسیب‌دیده در اندام در معرض خطر تزریق می‌شوند. هدف از این تزریق، تحریک فرآیند رگ‌زایی (آنژیوژنز) و بهبود خونرسانی به بافت‌های آسیب دیده است که می‌تواند به بهبود زخم‌ها و جلوگیری از قطع عضو کمک کند.
4. پیگیری‌های بعد از عمل
بعد از پایان مرحله تزریق سلول بنیادی، فرد باید به طور مکرر به پزشک خود مراجعه کند تا از شرایط بهبودی خود اطلاعاتی کسب کند در صورتی که مشکلی برای فرد به وجود آمد، اقدامات لازم را انجام دهد.
اهمیت پیشگیری از قطع عضو
همانطور که در مورد استفاده از سلول های بنيادی برای جلوگيری از قطع عضو برای شما بیان شد، سوالی که برای برخی از افراد رخ می‌دهد این است که اهمیت پیشگیری از قطع عضو چیست؟ پیشگیری از قطع عضو اهمیت بسیاری دارد، زیرا این اقدام می‌تواند از بروز عوارض جدی جسمی، روانی و اجتماعی جلوگیری کند. قطع عضو تنها یک مسئله جسمی نیست، بلکه تأثیرات عمیق روانی و اجتماعی نیز دارد. این تأثیرات شامل کاهش تحرک، کاهش کیفیت زندگی و افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی است. برای اینکه دچار این عارضه نشوید، توصیه می‌شود تا مراقبت‌های مربوطه با بیماری که دچار آن هستید را به خوبی انجام دهید.
عوارض قطع عضو ناشی از زخم‌های حاد
مانند هر عمل جراحی دیگری، قطع عضو نیز با خطر بروز عوارض همراه است. جراحان تلاش می‌کنند تا با دقت و مهارت، اندام را به بهترین نحو ممکن بازسازی کنند و در این فرآیند به نکاتی مانند زنده ماندن بافت نرم، طول استخوان و سایر زوایای آناتومیکی توجه ویژه دارند. اما وضعیت بیماری‌های زمینه‌ای بیمار و نحوه مدیریت مراحل پس از عمل می‌تواند منجر به بروز عوارضی شود. شایع‌ترین عوارض قطع عضو، عبارتند از:
1. ادم
پس از قطع عضو، یک عدم تعادل میان انتقال مایع از طریق غشای مویرگی و باز جذب لنفاوی به وجود می‌آید. این وضعیت، به همراه کاهش توان عضلانی و عدم تحرک، می‌تواند منجر به بروز ادم استامپ شود.
2. زخم و عفونت
در صورتی که مراقبت‌های اولیه به خوبی صورت نگیرد، احتمال ایجاد زخم و عفونت در مواقع قطع عضو بسیار بالا است.
3. درد
درد بعد از قطع عضو، مربوط به عضوی از بدن است که وجود خارجی ندارد. در واقع طبق تحقیقات انجام شده این احساسات از مغز و نخاع به اعضای بدن ارسال می‌شود.
4. ضعف و انقباض عضلانی مانند بی ثباتی مفصل
ضعف عضلانی به کاهش قدرت و کارایی عضلات اطلاق می‌شود. این وضعیت ممکن است ناشی از عدم استفاده، کاهش تحرک و همچنین تأثیرات روانی ناشی از قطع عضو باشد. پس از قطع عضو، بسیاری از بیماران به دلیل از دست دادن اندام خود و عدم تحرک، با ضعف عضلانی مواجه می‌شوند.
5. اختلال عملکرد اتونومیک
یکی از عوارض شایع در افرادی است که دچار قطع عضو شده‌اند. این وضعیت به تغییرات در سیستم عصبی، به خصوص در سیستم عصبی سمپاتیک، مربوط می‌شود. یکی از علائم بارز این اختلال، درد دیستال است که به معنای احساس درد در نواحی دور از مرکز بدن، مانند پاها یا دست‌ها، می‌باشد. این درد ممکن است به صورت حاد یا مزمن احساس شود و باعث نارضایتی و کاهش کیفیت زندگی فرد گردد.
جلوگیری از قطع عضو با سلول های بنیادی در مرکز بایوژن
در دنیای پزشکی امروز، انتخاب یک مرکز درمانی مناسب برای درمان بیماری‌ها و آسیب‌های جدی، اهمیت ویژه‌ای دارد. یکی از مراکز برجسته در این زمینه، مرکز بایوژن است. این مرکز با استفاده از علم سلول‌های بنیادی، به طور خاص برای جلوگیری از قطع عضو روش‌های نوآورانه و مؤثری را توسعه داده است. مرکز بایوژن با تیمی متخصص و مجرب در زمینه پیشگیری از قطع عضو با سلول های بنیادی، تحقیقات و درمان‌های پیشرفته‌تری را ارائه می‌دهد. این تیم با تکیه بر جدیدترین یافته‌های علمی و فناوری‌های روز، راهکارهایی را ارائه می‌دهد که می‌تواند به بهبود شرایط بیماران و جلوگیری از قطع عضو کمک کند.
